Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków mając na względzie zebrany materiał dowodowy, a w szczególności opinię sporządzoną przez Narodowy Instytut Dziedzictwa, uznał, iż budynek dawnego domu modlitwy w Mazewie Dworskim gm. Nasielsk, posiada wartości historyczne i naukowe.
Dokumentuje on dawną wielokulturowość Mazowsza, której jednym z czynników była migracja ludności niemieckiej, podyktowana względami ekonomicznymi oraz polityką zaborcy wobec wcielonych ziem polskich. Nowi mieszkańcy, będący w przeważającej części wyznania ewangelickiego podkreślali swoją odrębność narodową i religijną, wzbogacając lokalny krajobraz zborami, domami modlitwy oraz odrębnymi cmentarzami. Początkowa wzajemna nieufność między rodzimą ludnością, a osadnikami niemieckimi (wynikająca z różnic światopoglądowych i religijnych), z czasem ustąpiła miejsca względnej tolerancji, czego najlepszym przykładem były przypadki mieszanych małżeństw, zmiany wyznań, a także mazewska orkiestra protestancka, która brała czynny udział w uroczystościach państwowych II Rzeczpospolitej Polskiej. Po II wojnie światowej mieszkańcy o niemieckich korzeniach zostali wysiedleni, tym samym wytwory ich kultury zostały pozbawione jakiejkolwiek opieki i zaczęły ulegać powolnemu niszczeniu. Obecnie przedmiotowy dom modlitwy, obok pozostałości cmentarza ewangelickiego położonego w pobliskich Konarach, jest jednym z ostatnich śladów obecności osadników niemieckich na ziemi nasielskiej, a zarazem jednym z nielicznych zabytków świadczących o historii najbliższej okolicy i gminy. Ponadto, budynek ten ufundowany przez miejscowych ewangelików, dokumentuje budownictwo społeczne obiektów, mających charakter użyteczności publicznej. Powyższe wartości zostały również potwierdzone w opinii sporządzonej przez NID.
Pierwsi osadnicy niemieccy przybyli na teren obecnej gminy Nasielsk około połowy XVIII wieku. Znaczny wzrost populacji nastąpił wraz z III rozbiorem Rzeczpospolitej Polskiej i włączeniem części Mazowsza w granice Królestwa Prus. Nowi mieszkańcy, będący w głównej mierze wyznania protestanckiego, doprowadzili do ustanowienia parafii ewangelicko-augsburskiej w Pułtusku, a następnie utworzenia w 1849 r. jej filiału w Nasielsku. Jednocześnie w większych wsiach zakładano kantoraty oraz stawiano niewielkie domy modlitwy, w których to kantor odprawiał nabożeństwa, a także prowadził działalność kulturalno-oświatową dla miejscowej społeczności ewangelickiej (m.in. kierował chórem i orkiestrą). Domy modlitwy charakteryzowały się prostą bryłą i konstrukcją oraz skromną formą, co nieznacznie odróżniało je od okolicznej zabudowy mieszkaniowej. Jednym z takich obiektów był przedmiotowy budynek, pierwotnie leżący w granicach sąsiedniej wsi Słustowo, wzniesiony sposobem gospodarczym przez okolicznych mieszkańców w 1937 r. Po zakończeniu II wojny światowej i przesiedleniu ludności pochodzenia niemieckiego, obiekt został przeznaczony na świetlicę wiejską. Na początku XXI wieku budynek został wyłączony z użytkowania.
Decyzja nie jest ostateczna. Stronom przysługuje odwołanie do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
